Siyasette başarının en temel şartlarından birisi İnsan Kaynakları Yönetimidir
Lider kişi " işime yarıyor, sıkıntı yapmıyor ya da bana sadık" gerekçeleri ile aynı isimleri uzun süre makamlarda tuttuğu zaman, ya da değişiklik yapıyorum derken aynı şapkanın kırmızısı yerine, morunu taktığı zaman o insanlar siyaset esnafı oluyor, özgüven patlaması yaşıyor.
Lider için başta konfor olan çok rahat ettiği bu durum, herkesin nefsine uyma ihtimali göz önünde bulundurunca bir çıkmaza dönüşüyor.
Çünkü bu insanlar Liderin gölgesi altında kendilerine paralel bir liderlik kuruyorlar. Ve güveni bir süre sonra hazmedemeyerek kötüye kullanmaya başlıyorlar.
Menfaatler ortak çıkarlar kendi alt ekiplerini kurup kendisine güç devşirmeler meydana geliyor.
Haksızlıklar gündeme geliyor ve bu durum genele sirayet etmeye başladığında düzeltmek Lider için zor bir hal alıyor. Çünkü bizim kültürümüzde Lider herkesten ve her şeyden sorumludur.
Yani herkes yiyip içiyor, hesabı lider ödüyor.
Bunun sıkıntılı yönlerinden birisi de; bu insanlar ortamı öyle kirli ve pis bir hale getiriyorlar ki Lider yeni isimleri yanına çekmekte zorlanıyor. İnsanlar sisteme dahil olmak istemiyorlar.
İnsan psikolojisinde ve davranışlarında insanı harekete geçiren duyguların başında "Değer bulmama yada Hakkının yenmesi" hissiyatı gelir.
Bu hissiyatı yaşayan ya zarar verir yada çekilir kendini yok eder. Ya da intikamı almak için en uygun zamanı bekler.
İnsan yönetiminde liyakata önem vermekte çok önemlidir. Çünkü liyakatta kul hakkına dahildir.
Ama bunun kadar önemli olan bir diğer olgu ise kişileri uzun süre aynı yada benzer pozisyonlarda tutarak "İşletme Körü" olmalarına veya kendilerini patron yerine koymalarına sebep olmaktır.
İshak Alaton' un bir röportajını okumuştum. " Holding Yönetim Kurulunda 25 yıldır değişmeyen bir tek kişi var ve en yüksek maaşı ona veriyorum" demişti.
Gazeteci " kimdir neden" diye sorduğunda " O' nun tek işi gündem maddelerine muhalefet etmek, başka fikirler sunmaktır. En çok kazancı O'ndan elde ettim" diye ilave etmişti.
Gerçek Liderler, ekiplerinde veya çevrelerinde egolarını bir kenara koyup O' nu eleştiren insanları yanında bulundurabilen insanlardır.
Etraflarında " Hünkarım nasıl buyurursanız" diyen insanların olması, Lideri dikeni yerken akan kanıyla susuzluğunu gideren deveye döndürür maalesef.
Liderlik ekipteki herkesi en yüksek verimle en iyi mevkide ve en uygun süre tutmayı gerektirir.
Cahiller buna vefasızlık der ama bu akılcılıktır aslında.
Liderlik egosuzlukla beraber gelir, ego yükseldikçe de uzaklaşır.
Liderlerin dostları siyasetten olmaz, dışarıdan olur.
Siyasette dostluk olmaz, müttefiklik olur.
Vesselam...
26 Nisan 2024
Hasan Fatih Özsümer
